Immo vero, inquit, ad beatissime vivendum parum est, ad beate vero satis.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Ut aliquid scire se gaudeant? His enim rebus detractis negat se reperire in asotorum vita quod reprehendat. Cenasti in vita numquam bene, cum omnia in ista Consumis squilla atque acupensere cum decimano. Que Manilium, ab iisque M. Duo Reges: constructio interrete.

Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia;
Quid enim dicis omne animal, simul atque sit ortum, applicatum esse ad se diligendum esseque in se conservando occupatum?
A mene tu?
Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare.

Quae contraria sunt his, malane?

Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Et si turpitudinem fugimus in statu et motu corporis, quid est cur pulchritudinem non sequamur? Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; O magnam vim ingenii causamque iustam, cur nova existeret disciplina! Perge porro. Quid ad utilitatem tantae pecuniae? Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Ut alios omittam, hunc appello, quem ille unum secutus est. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas.

Hominum non spinas vellentium, ut Stoici, nec ossa nudantium, sed eorum, qui grandia ornate vellent, enucleate minora dicere.

Bork: Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur.
Nulla erit controversia.: Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat.
Bork: Tum mihi Piso: Quid ergo?
Quare attende, quaeso.: De malis autem et bonis ab iis animalibus, quae nondum depravata sint, ait optime iudicari.
Haeret in salebra.: Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto.
Poterat autem inpune;: Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus.

Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem.
An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia?

Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat
necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser.

Vobis autem, quibus nihil est aliud propositum nisi rectum
atque honestum, unde officii, unde agendi principlum
nascatur non reperietis.

Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus. Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; Res enim concurrent contrariae. Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit?