Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Non enim, si malum est dolor, carere eo malo satis est ad bene vivendum. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Laelius clamores sofòw ille so lebat Edere compellans gumias ex ordine nostros. Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia. Duo Reges: constructio interrete. Sed quid ages tandem, si utilitas ab amicitia, ut fit saepe, defecerit?

Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Quis contra in illa aetate pudorem, constantiam, etiamsi sua nihil intersit, non tamen diligat? Nam prius a se poterit quisque discedere quam appetitum earum rerum, quae sibi conducant, amittere. Quis enim confidit semper sibi illud stabile et firmum permansurum, quod fragile et caducum sit? Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. His enim rebus detractis negat se reperire in asotorum vita quod reprehendat.

Itaque ut maiores nostri ab aratro adduxerunt Cincinnatum illum, ut dictator esset, sic vos de pagis omnibus colligitis bonos illos quidem viros, sed certe non pereruditos.

Frater et T.: Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus;
Confecta res esset.: Haec non erant eius, qui innumerabilis mundos infinitasque regiones, quarum nulla esset ora, nulla extremitas, mente peragravisset.
Venit ad extremum;: Ne vitationem quidem doloris ipsam per se quisquam in rebus expetendis putavit, nisi etiam evitare posset.
Bork: Bork

Atque ut reliqui fures earum rerum, quas ceperunt, signa
commutant, sic illi, ut sententiis nostris pro suis
uterentur, nomina tamquam rerum notas mutaverunt.

Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud eos
disserendi labor.

Quo invento omnis ab eo quasi capite de summo bono et malo disputatio ducitur.
Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior;
Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune.
Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum.

Ita nemo beato beatior.
Quid enim necesse est, tamquam meretricem in matronarum coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere?

Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum.

Sed quot homines, tot sententiae; Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit. Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus. Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? Reicietur etiam Carneades, nec ulla de summo bono ratio aut voluptatis non dolendive particeps aut honestatis expers probabitur. Item de contrariis, a quibus ad genera formasque generum venerunt. Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate.