Recte, inquit, intellegis.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Id mihi magnum videtur. Quis istud possit, inquit, negare? Duo Reges: constructio interrete. Nam si +omnino nos+ neglegemus, in Aristonea vitia incidemus et peccata obliviscemurque quae virtuti ipsi principia dederimus; Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas.

Obscura, inquit, quaedam esse confiteor, nec tamen ab illis ita dicuntur de industria, sed inest in rebus ipsis obscuritas.

Non enim, quod facit in frugibus, ut, cum ad spicam
perduxerit ab herba, relinquat et pro nihilo habeat herbam,
idem facit in homine, cum eum ad rationis habitum perduxit.

Numquam hoc ita defendit Epicurus neque Metrodorus aut
quisquam eorum, qui aut saperet aliquid aut ista didicisset.

Restant Stoici, qui cum a Peripateticis et Academicis omnia transtulissent, nominibus aliis easdem res secuti sunt.
Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis.
Sed est forma eius disciplinae, sicut fere ceterarum, triplex: una pars est naturae, disserendi altera, vivendi tertia.

Etiam beatissimum?: Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius?
Perge porro;: Suo genere perveniant ad extremum;
At certe gravius.: Alia quaedam dicent, credo, magna antiquorum esse peccata, quae ille veri investigandi cupidus nullo modo ferre potuerit.
Facete M.: Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem.

A villa enim, credo, et: Si ibi te esse scissem, ad te ipse venissem. Sed audiamus ipsum: Compensabatur, inquit, tamen cum his omnibus animi laetitia, quam capiebam memoria rationum inventorumque nostrorum. Sed ad bona praeterita redeamus. Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit. Atque ita re simpliciter primo collocata reliqua subtilius persequentes corporis bona facilem quandam rationem habere censebant; Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Cum sciret confestim esse moriendum eamque mortem ardentiore studio peteret, quam Epicurus voluptatem petendam putat. Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Poterat autem inpune;

Hoc Hieronymus summum bonum esse dixit.
Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere.
Rationis enim perfectio est virtus;
Atque ab isto capite fluere necesse est omnem rationem bonorum et malorum.
Me igitur ipsum ames oportet, non mea, si veri amici futuri sumus.

Quare obscurentur etiam haec, quae secundum naturam esse dicimus, in vita beata; Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur; Avaritiamne minuis? Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. His enim rebus detractis negat se reperire in asotorum vita quod reprehendat. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Quod equidem non reprehendo; Quod totum contra est. Bork Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris;