Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est. Poterat autem inpune; Duo Reges: constructio interrete. Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere?

In ipsa enim parum magna vis inest, ut quam optime se habere possit, si nulla cultura adhibeatur.
Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant.
Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere.
Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe;

Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum.

Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Hoc mihi cum tuo fratre convenit. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Dicam, inquam, et quidem discendi causa magis, quam quo te aut Epicurum reprehensum velim. Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Sedulo, inquam, faciam. Quid Zeno? Ea possunt paria non esse.

Sed nimis multa.: Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis?
Sed nunc, quod agimus;: Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae?

Iure igitur gravissimi philosophi initium summi boni a natura petiverunt et illum appetitum rerum ad naturam accommodatarum ingeneratum putaverunt omnibus, quia continentur ea commendatione naturae, qua se ipsi diligunt.

Et nunc quidem quod eam tuetur, ut de vite potissimum
loquar, est id extrinsecus;

Sed quia studebat laudi et dignitati, multum in virtute
processerat.

Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse? Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud eos disserendi labor. Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; Equidem soleo etiam quod uno Graeci, si aliter non possum, idem pluribus verbis exponere. Nihil sane. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc.

An nisi populari fama?
Dicam, inquam, et quidem discendi causa magis, quam quo te aut Epicurum reprehensum velim.
Nemo nostrum credebat, eratque veri similius hunc mentiri, cuius interesset, quam illum, qui id se rogasse scripsisset, quod debuisset rogare.
Cum autem negant ea quicquam ad beatam vitam pertinere, rursus naturam relinquunt.
Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius.
Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest.