Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ratio enim nostra consentit, pugnat oratio. Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet; Quis istud possit, inquit, negare? Haec mihi videtur delicatior, ut ita dicam, molliorque ratio, quam virtutis vis gravitasque postulat.

Bork: Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam.
Non igitur bene.: Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet;
Tu quidem reddes;: Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium.
Reguli reiciendam;: Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur.
Bork: Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est?

Quid de Platone aut de Democrito loquar?
Si ista mala sunt, in quae potest incidere sapiens, sapientem esse non esse ad beate vivendum satis.
Scrupulum, inquam, abeunti;
Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico.

Quorum altera prosunt, nocent altera.

Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Nos commodius agimus. Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse? Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum.

Quaero igitur, quo modo hae tantae commendationes a natura profectae subito a sapientia relictae sint.
Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas.
Si id dicis, vicimus.
Illa enim, quae prosunt aut quae nocent, aut bona sunt aut mala, quae sint paria necesse est.

Duo Reges: constructio interrete. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Illa tamen simplicia, vestra versuta. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Sit, inquam, tam facilis, quam vultis, comparatio voluptatis, quid de dolore dicemus? Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem;

Quid dubitas igitur, inquam, summo bono a te ita constituto, ut id totum in non dolendo sit, id tenere unum, id tueri, id defendere?

De malis autem et bonis ab iis animalibus, quae nondum
depravata sint, ait optime iudicari.

Habent enim et bene longam et satis litigiosam
disputationem.