An eiusdem modi?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Quaerimus enim finem bonorum. Duo Reges: constructio interrete. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Age sane, inquam. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur.

Quid de Pythagora?: Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego;
Bork: Nam quid possumus facere melius?
Bork: Ipse Epicurus fortasse redderet, ut [redacted]tus Peducaeus, [redacted].
Bork: Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt.
Vide, quaeso, rectumne sit.: Sunt enim prima elementa naturae, quibus auctis vírtutis quasi germen efficitur.

Sic, quod est extremum omnium appetendorum atque ductum a
prima commendatione naturae, multis gradibus adscendit, ut
ad summum perveniret, quod cumulatur ex integritate corporis
et ex mentis ratione perfecta.

Illa enim, quae prosunt aut quae nocent, aut bona sunt aut
mala, quae sint paria necesse est.

Negat enim summo bono afferre incrementum diem.
Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate.
Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt.
Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet;
A villa enim, credo, et: Si ibi te esse scissem, ad te ipse venissem.

An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere?

Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Inde sermone vario [redacted] illa a Dipylo stadia confecimus. Odium autem et invidiam facile vitabis. Hoc non est positum in nostra actione.

Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Obsecro, inquit, Torquate, haec dicit Epicurus? Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Si quidem, inquit, tollerem, sed relinquo.

Quem quidem locum comit multa venustate et omni sale idem Lucilius, apud quem praeclare Scaevola: Graecum te, Albuci, quam Romanum atque Sabinum, municipem Ponti, Tritani, centurionum, praeclarorum hominum ac primorum signiferumque, maluisti dici.

Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit.
Vadem te ad mortem tyranno dabis pro amico, ut Pythagoreus ille Siculo fecit tyranno?
Quem quidem vos, cum improbis poenam proponitis, inpetibilem facitis, cum sapientem semper boni plus habere vultis, tolerabilem.
Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia.
Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest.
Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit.