Eam tum adesse, cum dolor omnis absit;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit? Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Comprehensum, quod cognitum non habet?

Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest.
At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia?
Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse?
Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres.
Frater et T.

Bork: Si enim ad populum me vocas, eum.
Verum esto;: Nobis Heracleotes ille Dionysius flagitiose descivisse videtur a Stoicis propter oculorum dolorem.
Tuum credibile?: Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis;
Praeteritis, inquit, gaudeo.: Non laboro, inquit, de nomine.
Quid Zeno?: Quod iam a me expectare noli.
Bork: Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter.

Ipse enim Metrodorus, paene alter Epicurus, beatum esse
describit his fere verbis: cum corpus bene constitutum sit
et sit exploratum ita futurum.

Is enim percontando atque interrogando elicere solebat eorum
opiniones, quibuscum disserebat, ut ad ea, quae ii
respondissent, si quid videretur, diceret.

Illi enim inter se dissentiunt.

Cur post Tarentum ad Archytam? Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Ratio enim nostra consentit, pugnat oratio. Illa tamen simplicia, vestra versuta. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit;

Praetereo multos, in bis doctum hominem et suavem, Hieronymum, quem iam cur Peripateticum appellem nescio.

Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris.
Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur.
Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta.

Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate.

Duo Reges: constructio interrete. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria. Equidem e Cn. Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos.