Bork

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico. Obsecro, inquit, Torquate, haec dicit Epicurus? Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Duo Reges: constructio interrete. Color egregius, integra valitudo, summa gratia, vita denique conferta voluptatum omnium varietate. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere?

Iam enim adesse poterit.
Sed nunc, quod agimus;
Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere.
Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas;

Bork: Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere.
Optime, inquam.: Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis?
Bork: Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere?
Bork: Quis Pullum Numitorium Fregellanum, proditorem, quamquam rei publicae nostrae profuit, non odit?

Sed alii dolore moventur, alii cupiditate, iracundia etiam
multi effetuntur et, cum in mala scientes inruunt, tum se
optime sibi consulere arbitrantur.

Ita est quoddam commune officium sapientis et insipientis,
ex quo efficitur versari in iis, quae media dicamus.

Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam.
Maximus dolor, inquit, brevis est.
Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus;

Cum autem hominem in eo genere posuisset, ut ei tribueret animi excellentiam, summum bonum id constituit, non ut excelleret animus, sed ut nihil esse praeter animum videretur.

Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum? Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium.

Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici.

Sed ego in hoc resisto; Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit.