Ratio enim nostra consentit, pugnat oratio.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Tria genera bonorum; Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Pungunt quasi aculeis interrogatiunculis angustis, quibus etiam qui assentiuntur nihil commutantur animo et idem abeunt, qui venerant. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Duo Reges: constructio interrete. Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit.

Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua
sponte propensus es?

Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed
quid disciplinae.

Quid interest, nisi quod ego res notas notis verbis appello, illi nomina nova quaerunt, quibus idem dicant?
Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem;

Hoc non est positum in nostra actione.

Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter. Cyrenaici quidem non recusant; Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Id et fieri posse et saepe esse factum et ad voluptates percipiendas maxime pertinere. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Deinde qui fit, ut ego nesciam, sciant omnes, quicumque Epicurei esse voluerunt?

Quid, si efficio ut fateare me non modo quid sit voluptas scire-est enim iucundus motus in sensu-, sed etiam quid eam tu velis esse?

Hunc vos beatum; Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. Tollenda est atque extrahenda radicitus. Tubulum fuisse, qua illum, cuius is condemnatus est rogatione, P. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides.

Bork: Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio?
Etiam beatissimum?: Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere.
Istic sum, inquit.: Quid, si reviviscant Platonis illi et deinceps qui eorum auditores fuerunt, et tecum ita loquantur?

Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc?
Nec enim, omnes avaritias si aeque avaritias esse dixerimus, sequetur ut etiam aequas esse dicamus.
Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis?