Tria genera bonorum;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Simus igitur contenti his. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Duo Reges: constructio interrete. Quo modo autem philosophus loquitur? Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Quid de Pythagora? Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt.

Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum.
Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur;
Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum.

Quarum adeo omnium sententia pronuntiabit primum de voluptate nihil esse ei loci, non modo ut sola ponatur in summi boni sede, quam quaerimus, sed ne illo quidem modo, ut ad honestatem applicetur.

Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Hic, qui utrumque probat, ambobus debuit uti, sicut facit re, neque tamen dividit verbis. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam.

Nihilo magis.: Certe non potest.
Tuum credibile?: Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis.
Idem adhuc;: Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti?
Bork: Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt.

Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius.
Restincta enim sitis stabilitatem voluptatis habet, inquit, illa autem voluptas ipsius restinctionis in motu est.
Graece donan, Latine voluptatem vocant.

Corporis autem voluptas si etiam praeterita delectat, non
intellego, cur Aristoteles Sardanapalli epigramma tantopere
derideat, in quo ille rex Syriae glorietur se omnis secum
libidinum voluptates abstulisse.

Nam nisi hoc optineatur, id solum bonum esse, quod honestum
sit, nullo modo probari possit beatam vitam virtute effici.

Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. Et quidem, Cato, hanc totam copiam iam Lucullo nostro notam esse oportebit; Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Quis est tam dissimile homini. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus.